Calimero doet ook zijn best
Op de Oosterschelde
"Zeiljacht Vrijheid voor verkeerspost Wemeldinge, over"
"Zeiljacht Vrijheid roept verkeerspost Wemeldinge, over"
Het blijft stil. Geen antwoord.
De oproep is nochtans goed te verstaan. Waarschijnlijk staat de gebruiker buiten, we horen aardig wat windruis, maar wat er gezegd wordt is duidelijk. En de verkeerspost Wemeldinge is ook in de lucht, ze waren net nog in een conversatie met een uitvarend schip uit het Kanaal door Zuid-Beveland.
Na 10 minuten:
Het jacht roept nog een keer: "Verkeerspost Wemeldinge voor het zeiljacht Vrijheid, over"
"Wie roept verkeerspost Wemeldinge?"
Bingo. Er is contact.
Ik vraag af waarom de verkeerspost niet eerder antwoord gaf.
Inderdaad, het zeilschip deed de oproep de eerste twee keer niet helemaal volgens de juiste procedure, je hoort eigenlijk te beginnen met de naam van degene die je wilt spreken, de aangeroepene zeg maar. Verkeerspost Wemeldinge in dit geval. Nu begon het zeilschip met de eigen naam, zoals de acteurs meestal in de film doen
Maar het was toch heel duidelijk wat het zeiljacht wilde, namelijk praten met de verkeerspost. En je maakt mij niet wijs dat die oproep niet ontvangen werd door de verkeerspost, wij hoorden het ook luid en duidelijk en we voeren op dat moment vlak bij die verkeerspost. Op de meeste zeilboten staat die antenne trouwens boven in de mast, dus aan het bereik kan het ook niet liggen.
Soms heb ik het idee dat de professionals op de walstations, zoals verkeersposten, bruggen en sluizen, wat al te veel volgens de bekende regeltjes willen werken. O jee als het niet 100% goed is. Geef die man gewoon antwoord, daar wordt iedereen beter van. Misschien voorschrift van bovenaf, wie zal het zeggen. Misschien ook wel gewoon onwil.
Je ziet dat steeds vaker gebeuren, kleine schepen die een 'professioneel object' via de marifoon aanroepen en die dan geen antwoord krijgen. Of een onhebbelijke reactie, nog erger.
Inderdaad, ze gebruiken misschien niet hetzelfde jargon als hun professionele collega schippers. Niks mis mee toch, zolang iedereen begrijpt wat je wilt, ja toch? Het gaat om de inhoud, niet de verpakking.
Als je de marifoon voor je dagelijkse werk gebruikt hoor je het meteen wanneer een klein schip een oproep doet. De woordkeuze is vaak net even anders dan je gewend bent. Soms is het allemaal wat minder goed te verstaan, misschien omdat de gebruiker buiten staat. En heel soms heeft de schipper een klein accent wat doet vermoeden dat hij, laten we zeggen, gestudeerd heeft. En bij het Corps heeft gezeten.
Sommige professionals reageren dan alsof ze door een wesp worden gestoken.
Heel vreemd.
Die schippers op die kleine schepen doen toch ook hun best? Laten we blij zijn dat ze die marifoon tenminste gebruiken en het apparaat niet enkel als jachthaven trofee in hun dashboard hebben zitten, "kijk wat ik allemaal heb".
Sommige sluiswachters willen dan ineens geen extra informatie meer geven. Inderdaad, voor de professionals is dat vaak niet nodig, die komen zo vaak langs dat ze aan een half woord wel genoeg hebben. Maar het is toch heel redelijk wanneer een schipper benieuwd is of de sluis hun kant op komt of niet, of graag precies wil weten wat de invaart procedure gaat zijn? Ook als dat voor de geoefende gebruiker al lang en breed duidelijk is door voorgaande marifoon berichten?
Sommige sluiswachters zien dat anders, geven geen antwoord of worden belerend en onaardig.
Sommige schippers van grote schepen weten er ook raad mee.
"Nee, al die jachtjes, ik vind het net vliegen, weg ermee"
Zeker weten, de kleintjes kunnen knap irritant zijn zo tijdens het seizoen. Ze varen onvoorspelbaar, ze houden geen afstand, ze varen in het midden en zo weten we allemaal nog wel wat pijnpuntjes. Vice Versa, trouwens.
Voor meer info over marifoongebruik, zie het blog ‘Marifoon bij ons aan boord’
Op de Oosterschelde. Wij zijn een groot schip én varen aan de stuurboord kant van het vaarwater. Desondanks stuurt de tegemoetkomende zeilboot wel érg sterk onze kant op, nog even en we zullen in verband met goed zeemanschap naar bakboord moeten gaan uitwijken. Wij hebben voorrang maar zullen alles moeten doen om een aanvaring te vermijden
Voor het gemak even vergetend dat die 'kleine' schippers ook gewoon hun best doen om er het beste van te maken. Maar ze hebben een andere achtergrond en beleven het varen waarschijnlijk heel anders dan de mensen die opgegroeid zijn op die grote jongens. Voor de kleine schepen is de dagelijkse referentie, dat waar ze aan gewend zijn, vaak het wegverkeer en helaas lijkt dat vanaf een afstand een beetje op het verkeer op het water. En veel nautische opleiding krijgen ze ook al niet, dat bestaat niet eens. Ja, soms een cursusje klein vaarbewijs, liefst schriftelijk en vaak gegeven door mensen die van de binnenvaart ook maar bar weinig af weten. Dus die amateurschippers beginnen bij nul, met een leeg schrift, zeg maar. Moeten alles zelf maar leren, met vallen en opstaan, een beetje 'horen zeggen', wat adviezen van goedbedoelende collega kleine schippers, dat is het dan wel.
Niet te vergelijken met een heel leven op het water, tussen de grote schepen, dag in dag uit: Jong de basis leggen, dan een leertraject in gaan en uiteindelijk na veel praktijk en pittige examens je vaarbewijs halen.
En dan antwoorden we dus maar niet op zo'n, in onze ogen, wat krakkemikkige marifoon oproep.
Gelukkig zijn de meeste professionals wél van goede wil en doen ze hun best om met de kleine collega's mee te denken. Ook wanneer die hun marifoon misschien wat anders gebruiken dan dat 'wij' dat gewend zijn. Als het maar werkt, toch?
Ik denk dat het geen kwaad kan om ons als vaarweg gebruikers allemaal te realiseren dat er nu eenmaal een groot verschil is in ervaring tussen wat ik voor het gemak maar even de professionals en de amateurs noem.
De beroeps schipper en bemanning, de beroeps verkeersbegeleider, de beroeps brug- of sluiswachter, ze hebben allemaal een professionele opleiding gehad en tijdens en na die opleiding de nodige praktijkervaring opgedaan.
De amateur wordt meteen in het diepe gegooid. Gefeliciteerd met de nieuwe boot, daar staat de champagne, hier is de sleutel, zo zet je ‘m aan, goede vaart! Enige kennis van zaken wordt niet gevraagd. De enige referentie voor de amateur schipper en bemanning is meestal het wegverkeer waar men wel vertrouwd mee is, maar helaas is dat een hele andere manier van verplaatsen met andere natuurwetten om rekening mee te houden. Veel vallen en opstaan, al doende moet men het maar zien te leren.
Ikzelf ben heel veel jaren geleden, begin jaren ‘80 van de vorige eeuw als pleziervaarder met varen begonnen, als echte amateur. Door heel veel naar anderen te kijken en veel te oefenen heb ik vooral door veel fouten te maken langzaamaan heel veel bijgeleerd. Vooral dat oefenen heeft in het begin veel goeds gedaan. Zo zochten we in het voor of naseizoen een rustig plekje op en gaven elkaar moeilijke opdrachten. Heel leuk en je leert veel zonder dat ‘t pijn doet.
Ook achteruitvaren hebben we veel geoefend, dat is een handeling die veel voorkomt en die echt aangeleerd moet worden, het gaat immers met een schip heel anders dan in een auto.
Later ben ik in de binnenvaart terechtgekomen, professional geworden en daar nooit meer echt mee opgehouden. Maar kijken naar anderen en steeds bijleren houd nooit op, want laten we eerlijk zijn, niks leuker dan naar andere schepen en bootjes te kijken, ter leeringe ende vermaeck.
En fouten maak we als professionals ook nog wel eens, trouwens. Er gaan tijdens het varen altijd wel eens dingen anders dan we hadden verwacht of we zijn gewoon moe of hebben onze dag niet. Dan reageer je daarop, je corrigeert en je hebt weer wat nieuws geleerd.
Matrozen in opleiding aan boord van het schoolschip Prinses Christina
We horen graag van onze lezers via de commentaren, dus laat van je horen, link naar de post, interactie is erg welkom.