Blog

van Rotterdam naar Limay - deel 1

IMG_0750.JPG

We gaan rollen staal (Coils) laden in de Britanniëhaven in Rotterdam, grote rollen met een gewicht tussen de 5 ton en 17 ton per stuk. 

Het zal duidelijk zijn dat dat soort gewichten met enig beleid geladen moeten worden en, nou ja, dat gaat niet zoals het zou moeten, de laadploeg aan de wal heeft veel te veel haast, wil niets aanpassen of veranderen, ze lopen gewoon weg, heel onprofessioneel en erg vervelend allemaal. Aan het eind van het liedje liggen we stevig voorover (teveel naar voren geladen) en, veel erger, blijken er onder een aantal rollen onvoldoende  'keggen', wiggen zeg maar, te liggen, zodat ze niet genoeg tegen wegrollen worden beschermd. Volkomen onverantwoord, stel je voor dat zo'n zware rol staal aan de rol gaat in je ruim. Hier is het laatste woord nog niet over gezegd, hier waren andere afspraken over gemaakt, maar we hebben gelukkig een coöperatie achter ons die dit soort dingen goed oppakt. Wordt vervolgd.

Ik weet niet zeker of we hier nog een keer gaan laden.

IMG_0752.JPG

Maar ondertussen hebben wij die rollen in het ruim. Ik heb zelf de nodige aanvullende keggen geplaatst en alles nog een keer extra vastgeslagen met een kleine mokerhamer, alles is nu wel veilig alleen liggen we nog wel fors voorover, zodat we met het voorschip nogal diep liggen. Het was de bedoeling om daar 2.25m diep te liggen en dat is nu 2.44m, nogal een verschil. Dat wordt lastig varen naar Limay.

Nadat we zijn geladen vertrekken we via het Hartelkanaal richting Oude Maas. Het tij is redelijk, we hebben in ieder geval geen stroom tegen en de vloed zal straks nog wat sterker worden. We varen op ons gemak via het Spui naar het Haringvliet en de Volkeraksluizen.


Om vanuit Rotterdam in Frankrijk te komen vaar je meestal via Gent. En Gent kun je dan grofweg op twee manieren bereiken, via de Ooster- en Wester Schelde, wat wij meestal 'Zeeland' noemen, of via de Schelde-Rijn verbinding en dan bij Antwerpen de Beneden-Zeeschelde op, 'binnendoor' zoals wij zeggen.

Wij varen het liefst via Zeeland, het gaat meestal aardig wat sneller en je hebt geen last van de sluizen in Antwerpen, het schutten kan daar lang duren. Ook moet je daar altijd goed uitrekenen hoe het tij ervoor staat, je wilt niet met verkeerd tij richting Gent vertrekken. Ik zal nog eens een aparte post over de Beneden-Zeeschelde maken, het is echt een interessant stuk vaarwater. 

Ook als je via Zeeland gaat heb je met het tij te maken, maar dat is toch een stuk minder kritisch, zelfs als je het echt tegen hebt kom je nog redelijk vooruit, hoewel je natuurlijk altijd probeert tij mee te hebben. Maar op Zeeland hebben wij vooral met de wind te maken. 

Wij kijken altijd naar de voorspelde windkracht en windrichting en bekijken dan of we wel of niet een oversteek gaan maken. Dat hangt dan ook af van het soort lading dat we in hebben en vooral hoe diep we daarmee liggen. Ons schip is eigenlijk een kanaal schip en niet echt gebouwd voor dit soort open water.

In dit geval liggen we met het voorschip ('voor') dus diep, de rollen liggen misschien toch niet allemaal even goed vast en de voorspelde windverwachting is 4-6 Bfrt en het waait nu al flink. Dat is gelukkig een simpele keuze, Zeeland valt af, daar hoeven we niet lang over na te denken. 

Maar het tij op de Beneden-Zeeschelde is niet zo heel erg gunstig.  We besluiten om toch maar over de eb naar Steendorp (aan de Schelde) te varen, dus met stroom tegen en daar te blijven liggen tot de volgende dag de vloed op zal komen.

De tandwielkast van de kopschroef. Hij lekt olie via de zilverkleurige ring aan de bovenkant.

De tandwielkast van de kopschroef. Hij lekt olie via de zilverkleurige ring aan de bovenkant.

Ondertussen zijn we er ook achter gekomen dat de tandwielkast van de boegschroef olie lekt. We hebben gebeld met de firma in Terneuzen die het apparaat heeft gebouwd en ingebouwd, het lijkt een redelijk simpel probleem dus we maken een afspraak om langs Terneuzen te varen zodat het gerepareerd kan worden. 'Daar komen we toch min of meer langs'.

Niet echt, maar wanneer we straks weer leeg zijn hebben we liever een werkende kopschroef dus die omweg moet dan maar.

 

We varen dus via de Beneden-Zeeschelde.

Alles gaat goed tot we bij de bocht van Kockam komen. Ik weet dat je die niet te dicht over de oord (de binnenbocht) moet aansnijden, want daar is een plek waar het niet erg diep is. Maar tegelijkertijd wil je ook niet teveel in de hang (de buitenbocht) uitkomen, we hebben intussen een stevige vloedstroom in de kont en die duwt je achterschip de hang in. Helaas verpak ik me toch nog een beetje zodat we met het diep liggende voorschip vastlopen.

Het achterschip wordt nu door de stroom verder de buitenbocht in geduwd zodat we het risico lopen om in de bocht vast te komen zitten, want er is hier op dit moment niet voldoende ruimte om het schip te laten keren, 'rond te laten gaan'. Wanneer je op die manier vast zit heb je echt een probleem, de stroom duwt je steeds steviger vast en je kunt je hele schip verliezen, het kan zinken of breken. Niet goed.

Ik probeer voorzichtig achteruit te draaien, maar we hebben een rechts draaiende schroef zodat het achterschip door het achteruit draaien steeds sterker naar bakboord trekt, de buitenbocht in. Het schip valt dan dus steeds meer dwars. Daarom eerst het schip gestrekt proberen te krijgen door met wat vermogen ongeveer 60 graden bakboordroer te geven, dan draait ons schip erg goed zonder nog gang vooruit op te bouwen, ik wil ons immers ook niet nog sterker op de droge plek duwen. Maar dat alles vindt de electromotor die de roeren beweegt niet fijn, de stroom duwt immers de roeren naar buiten en de motor heeft er veel moeite mee om de roeren in die 60 graden stand te houden. Op die manier hebben we al eens een elektromotor verbrand. Soms mis ik het goede oude handstuurwerk. Maar je hebt in zo'n geval echt weinig keuze, dus voorzichtig roer geven, vermogen bijzetten, en langzaam aan komt het schip rechter in de stroom te liggen. Nu een stevige dot gas achteruit en dan begint het echolood weer diepte aan te geven, van 0.00cm naar 0.10cm, 0.30cm, we hebben weer water onder de kop. Ik houd ondertussen het achterschip in de gaten om te zien of ik nog voldoende afstand tot de buitenbocht over houd en zodra het kan geef ik gas vooruit met het roer weer 60 graden bakboord. We draaien van de ondiepte af en kunnen de bocht weer invaren. Het was even erg spannend, maar alles is nu ok.

Op de Boven-Zeeschelde bij Melle. We zijn bijna van de rivier af en varen straks het kanaal naar de sluis van Merelbeke in.

Op de Boven-Zeeschelde bij Melle. We zijn bijna van de rivier af en varen straks het kanaal naar de sluis van Merelbeke in.

We zijn eigenlijk iets te vroeg - bij dood tij - uit Steendorp vertrokken omdat we nog naar Terneuzen willen. Dat wil wel zeggen dat we nog bij redelijk laag water bij de drempel van Melle aankomen. Hier begint het kanaal naar sluis Merelbeke, de bodem is hier van beton en de diepte is afhankelijk van de waterstand. Op het matrixbord staat 2.90m, maar in de praktijk is het wat minder. We hebben bij de invaart een paar decimeter over maar bij de spoorbrug verderop in het kanaal geeft het echolood 0.00cm aan. We varen dead slow en raken nergens de grond. We komen een geladen spits tegen die de andere kant op gaat, zij waarschuwen ons dat ze even hebben geraakt (aan de grond hebben gezeten) bij de uitvaart van de sluis. Wij hebben deze keer gelukkig nergens last van.

Diezelfde avond varen we nog naar Terneuzen zodat er morgenochtend meteen naar de tandwielkast gekeken kan worden. Normaal zouden we zodra we sluis Merelbeke passeren de Boven Schelde opdraaien, ons tripje naar Terneuzen kost ons inclusief sluispassages zo'n 8 uur extra vaartijd.

En dan blijkt ook nog dat het probleem met de kopschroef enkel is te verhelpen wanneer die helemaal boven water komt, met leeg schip dus. We dachten allemaal dat enkel de bovenste seal vervangen moest worden en dat kan ook met geladen schip, maar ze zijn allebei kapot. Voor de onderste seal moet de hele tandwielkast eraf en dan komt er water via de schroefas naar binnen, dat gaat nu niet.

Nou ja, we weten tenminste wat er moet gebeuren. Dat wil wel zeggen dat we dus een tijd lang de kopschroef maar heel beperkt kunnen gebruiken, in dit jaargetijde is dat met leeg schip heel vervelend.

We vertrekken tegen 9:30u weer uit Terneuzen en we liggen uiteindelijk om 20:00u boven sluis Harelbeke op de Leie.


We zijn inmiddels op het Canal du Nord aangeland. Het is vandaag zondag, dus de sluizen worden tot 18:00u bediend. Wanneer we in de regen en in het donker de laatste sluis voor vandaag uitvaren trekt het voorschip heel erg naar bakboord en net nadat we helemaal de sluis uit zijn zitten we aan de grond. Het is niet diep genoeg. We roepen de sluis op via de marifoon en vragen de sluiswachter om wat water in dit sluispand te laten lopen. Gelukkig is de sluiswachtster er nog, het is immers vrijwel sluitingstijd, maar ze is hier wel aan gewend. We krijgen wat extra water en varen naar de volgende sluis, die niet meer bediend word. Feierabend.

Ligplaats voor de nacht in het droge pand. Het regent stevig.

Ligplaats voor de nacht in het droge pand. Het regent stevig.

We zullen tijdens deze reis de kerstdagen gaan vieren. Het is maar de vraag waar we uit gaan komen. Het zal in ieder geval in Frankrijk zijn en daar wordt 1e kerstdag niet gevaren. Heel veel schepen liggen stil tijdens de kerst maar wij varen meestal door.

De 24e zijn we op het einde van het Canal du Nord. We moeten nu kiezen waar we voor de kerst gaan liggen. We zouden gewoon door kunnen varen tot de sluizen niet meer bediend worden, dat is ook vandaag tot 18:00u maar we kunnen ook kijken of we al eerder een geschikt plekje kunnen vinden.

De laatste sluis op het Canal du Nord, Pont-L’Eveque

De laatste sluis op het Canal du Nord, Pont-L’Eveque

Beneden sluis Bellerive zien we een kaaitje waar nog niemand ligt. Dat is een uitzondering want vrijwel alle Franse schepen liggen voor de feestdagen stil, er is bijna nergens nog plek in de herberg.

Ik trek het schip achteruit naar de kade toe in de hoop dat er hier nèt voldoende water staat. Het gaat inderdaad moeizaam, ik krijg het schip niet goed weg en let teveel op het achterschip en het achteruit varen zodat ik even niet goed zie wat er aan bakboord gebeurd en we komen daar met de zij (zijkant van het schip) tegen een stuk scheidingswand aan. Dat is een heel zwak stuk van het schip en er rust nu ook nog eens geen gewicht tegen aan de binnenkant, de rollen staan immers een beetje van de zijwanden af. Tegelijkertijd hebben we wel 330 ton lading in, dus de massa zet nogal door.

We varen verder, op deze ligplaats is het te ondiep. Ik controleer voor de zekerheid meteen tijdens de vaart of we bij die 'schamping'  met die scheidingswand geen schade hebben opgelopen en helaas, we lekken inderdaad water. 

Er zit een put in het staal van de zij, zo'n 30 centimeter onder het gangboord waardoor er zachtjes maar gestaag water naar binnen komt.

Dat is vervelend. Het duurt nog een tijd voor we kunnen gaan lossen (waarbij het lek boven water komt) en ik zal er iets aan moeten doen want het sijpelt toch aardig door.

We hebben altijd verpakking van 'BabyBel' kaas aan boord, we hebben ontdekt dat dat een soort wasachtig spul is dat zich goed laat kneden en vaak goed helpt bij kleine lekkages. Maar dit is niet echt een kleine lekkage en ik kan het spul ook niet ergens tussen of tegen smeren, het lek zit middenin de plaat die ook nog eens nat en koud is door het kontakt met het buitenwater. Ik droog de lekkage zo goed als het gaat (het blijft wel naar binnen stromen)  en klop de wasachtige substantie met een rubber hamer zachtjes ín en tegen de put in de wand. Het houdt redelijk maar blijft niet echt plakken.

rvbb20181225_5432.jpg

Daarom improviseer ik een stempel met een plank en een keg die ik tussen de spanten klem zet zodat ik wat druk op de wasachtige hulpafdichting kan zetten.  Voor het moment helpt de noodreparatie, het lek is in ieder geval voorlopig dicht. Hopelijk kunnen we zo de losplek bereiken, maar we zullen het steeds moeten controleren. Gelukkig hebben we rollen in en kunnen we bij de zijkant van het ruim, met los gestorte lading hadden we een nog veel groter probleem gehad.

 

Nu eerst kerstavond. We gaan in Janville liggen, daar is nog een plekje vrij. De bolders aan de wal komen niet zo heel goed uit maar er zal morgen geen scheepvaartverkeer langskomen dus het zal allemaal wel loslopen. Wel heel voorzichtig aanleggen, de kade is aan de kant van het lek. En om de paar uur het ruim in en het lek checken. Merry X-mas.

Janville op Kerstavond, 24-12-2018

Janville op Kerstavond, 24-12-2018

We zijn nog niet in Limay, wordt vervolgd …


We horen graag van onze lezers via de commentaren, dus laat van je horen, link naar de post, interactie is erg welkom.

Roeland8 Comments